Τα σπίτια βάφονται λευκά, σχεδόν παραμυθένια
και ανεβαίνουν το δύσκολο σκούρο βουνό.
Οι θάλασσες διευθύνουν επιδέξια τον άνεμο:
είναι γραμματική των αγιασμένων υδάτων, είναι
συλλαβή σε μια τέλεια πρόταση, είναι
η μεταφυσική που υπόσχεται μιαν άλλη ζωή.
Εμείς απιστούμε γιατί η θλίψη μας κούρασε, γίναμε
πιο θνητοί κι από το κουρασμένο φεγγάρι
που έκανε την νύχτα μια μαγεμένη λακωνική προσευχή..
Και για να μην παραλογίσουμε
μετά
γράφουμε ποιήματα
που η ζωή τ' αποδομεί
και τα χλευάζει..
11.02.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου