21 Απριλίου 2010

Εκείνα που οφείλω

Εκείνα που οφείλω τα οφείλω γιατί κι ο άνεμος
Κάποτε είναι ένα χρέος της ανάσας..

Τα σπίτια κουράζονται και γέρνουν
Το ένα κοντά στο άλλο,
Σαν μια αποδεκατισμένη διμοιρία
Που μυρίζει ήττα και πτώχευση..

Σκοτεινιάζουν όπως τα κατοικούν φριχτά εγωπαθείς
Άνθρωποι. Τι να πιστέψεις; Και τι μη;

Και ο θεός φτιάχνει μια αδυσώπητη μοίρα
Αιμάτινη
Και που αρέσκεται να σκαρώνει εμφύλιους..

4.02.2010
στις

2 σχόλια:

  1. She23/4/10 21:06

    Τι να πιστέψεις και τι μη

    που να κοιτάξεις, τι να οραματιστείς...θαρρείς πως ολάκερη η ανθρωπότητα τις ίδιες εικόνες βλέπει, τις ίδιες ανάσες λαχταρά και στις ίδιες ψεύτικες υποσχέσεις πιστεύει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ23/4/10 21:40

    Και ο θεός φτιάχνει μια αδυσώπητη μοίρα
    Αιμάτινη
    Και που αρέσκεται να σκαρώνει εμφύλιους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή