Φοβούμαι πια, πως ό,τι λέω κάποτε θα παρεξηγηθεί- αλλά έχουν
ανάψει μέσα μου χίλιες λαμπάδες
ιδεών-πώς να σωπάσω;
Aκούω τον ήλιο, τρίζει το πέλαγο,
νερά πιο νοηματικά που ακούγονται, βαθαίνει η μοίρα
και πλάι στο ένα μου πολλοί είναι εκείνοι που θα θέλουν να προσθέσουν
ακόμα ένα χαμόγελο-όπως θα ήθελα
να το χαρίσω στα παιδιά- τόση σοφία
έχουν τα μάτια τους- σαν με κοιτούν
έχω όλη την θάλασσα-
Σαν μια ελπίδα αστείρευτη, σαν ένα ατέλειωτο άσμα
που ραίνει όλες τις ώρες με χρυσάφι της καλής καρδιάς…
Πώς να σωπάσω;
30.11.2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου