Τα κόκαλα μου τρίβονται πια το ένα με το άλλο

Τα κόκαλα μου τρίβονται πια το ένα με το άλλο, τα κόκαλά μου αποσυναρμολογούνται
δεν δέχονται την αρχιτεκτονική του θεού, θέλουν να φύγει
η σάρκα, το αίμα, θέλουν να γίνω
άϋλος και ανύπαρκτος, αόρατος σκύλος
που για όλα γαυγίζει…

Και δεν έχω
καταλήξει ακόμα αν παίρνοντας αυτόν τον δρόμο της σκέψης, εγώ που βασανίζομαι
ν' αρμόσω τόσες παρομοιώσεις, θα μπορέσω να κάνω
πάλι ένα κορμί από καινούργιο υλικό πηλό
που δεν έχει ανάγκη θρησκεία και κινητήρια πνοή, δεν έχει ανάγκη
να πάει σε κανέναν παράδεισο- κι ούτε που θέλει
να δοκιμάσει της τιμωρίας τα μήλα…

29.11.2009