Γυαλίζει το φεγγαρένιο στέμμα της μέρας

Γυαλίζει το φεγγαρένιο στέμμα της μέρας, γυαλίζει
ακόμη μες την νικελένια αυγή!
Το πλοίο του χρόνου πήγε μέσα στα λόγια μου κι άραξε,
οι ναύτες του γίνανε λέξεις φρεσκοσιδερωμένες λευκές
που περπατούν στην αποβάθρα ενός πρωινού ποιήματος.
Τόσο πρωτότυπα ήταν τα βήματά τους
που με τα βήματά τους στο μέλλον θα γίνει μία άλλη γλώσσα βαδίσματος
με λεξιλόγια που μυρίζουνε θάλασσα
κι έναν ερωτευμένο αέρα που σχίζει στα δύο σαν ύφασμα αισθήματος την ασυλλάβιστα άψογη μέρα…

26.11.2009
Καβάλα