Παρασκευάζω ένα ελιξίριο που κάνει
να αναδομούνται τα μέλη μου και εύρωστα
να κλωτσούν σαν μία μπάλα την υδρόγειο.
Επάνω της είναι ζωγραφισμένα όλα τα αρχαία κρατίδια
που τώρα δεν υπάρχουν πια.
Ακινητούν οι ιδέες- οι πολιτικές ωχριούν: και μπαίνω
μέσα στην νέα εποχή, με λεοντή σπουδαία.
Οι λέξεις
μου παραστέκονται. Όχι θρησκείες
για μένα. Θέλω
ένα πολύ ανθρώπινο πλανήτη, για να ζω.
Όπως αξίζω χρυσάφι καρδιάς και πείσμονας
μόνο σε σκέψεις ενός μοναχικού συνέχεια καταφεύγω…
1.12.2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου