Τα σπίτια είναι βαφτισμένα στην ώχρα και αναβαίνουν σιγά
εκείνη την πλαγιά που κι η ψυχή μου φαίνεται
μετά,
να ομονοεί με το ηλιοβασίλεμα.
Λίγο πιο χαμηλά από τον ουρανό και με έναν
ενδοιασμό να είναι πάντοτε κατοικημένα.
Πάντως κάθε πρωί ανοίγουν τα παράθυρά τους και χαμογελούν στον ήλιο.
Στις ταράτσες τους
περιφέρεται ένας άστεγος άνεμος
ανάμεσα στις πολλές αντένες και το βορινό άστρο,
που τις νύχτες κάνει τα όνειρα των ανθρώπων πιο ποιητικά….
1.12.2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου