Είμαι ακίνδυνος: γράφω φεγγάρια
νοηματικά
που δεν έχουν υπόσταση.
Ποίο μέταλλο αθροίζει την σκληράδα του να την αποδώσει
σε χρόνο μέλλοντα;
Ποιά μέρα χωρά την κραυγή του απελπισμένου;
Ένα παιδάκι χάνεται γιατί του λείπει της ανάσας το έναυσμα..
Ένας άνθρωπος σβήνεται γιατί κι η ποίηση πια δεν τον προφυλάσσει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου