ΤΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΧΕΡΙ

ΤΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΧΕΡΙ



Κατέβαιναν με ένα φοβερό ύφος τα λόγια σου
Στον ύπνο μου μέσα
Άφηνε ρόδα η λύπη μου για να κατρακυλήσει
Ξεκούμπωτο μπλουμ στο νερό της στενοχώριας
Το γυαλί που κοιτούσα απομέσα του
Ράγιζε
Μια κορμοστασιά
Πάνω από το ύψος του "χαίρεται"
Και άνοιγε δρόμους μυστήριους
Αρχίζοντας από την στιγμή που το χέρι πέτρινο στο πόμολο
Της πόρτας έκανε έξοδο.

Ασταμάτητα είχα βαρυγκομίσει
Φέγγανε αισθήματα
Να βρω την αρχή μ’ ένα σωθικό φαγωμένο απ’ τον πόνο
Που δεν θα σου πω
για το άνοιγμα ας πούμε
Στ’ ανοιχτά του απελπίζομαι…

Τριγύρω πεύκα
Τζιτζίκια
Φως
Πυρώνει το μεσημέρι
Μόνος μου
Υπάρχω…


11.8.1983