ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ



Στεγνή ψυχή σαν το ξημέρωμα του μήνα
Αδιέξοδη, βαριά από οδύνη μέσα στον Ιούνη, μαύρη
Με μια κηλίδα
Φωτός υπεραπλού, στρίβοντας
Ξαφνικά στην γωνιά της λύπης.

Είδα το ρούχο να πέφτει απρόσμενα μπροστά μου,
Το γυμνό κορμί
Λερωμένο ακόμη από το μπαρούτι της άνοιξης,
Φυλακισμένο
Στο στενό κελί της στέρησης, του καυτού καιρού.

Η κοπέλα στεκόταν με το μισοφόρι του πόθου:
Χείλια στην φαντασία του έρωτα, μαλλιά
Λυτά ανεμόδοξα- ο ίσκιος της
Λιανός μ’ ένα πλατάγισμα του ήλιου.

Είδα τα πόδια της να έχουν φτερά,
Τα χέρια της πεινασμένα,
Η μαύρη ώρα του αποχωρισμού στάλθηκε από μακριά,
Νερό είχε μία επιθυμία προσώπου βαφτισμένου,
Η σιωπή κύκλωσε από παντού την γέννησή της,
Σαν ένα λουλούδι σίγουρο
Άρχισε να αναδύεται το άρωμά της-
Μυστήρια…


9.6.1983
Ζούμπερι