ΑΠΡΟΣΜΕΝΟ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ

ΑΠΡΟΣΜΕΝΟ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ



Θλίψη , ώ θλίψη , μια Δευτέρα!
Υπήρξαμε οι φτωχοί ενός προάστιου όπου ευδοκιμούσαν πόρνες.
Δυο φίλοι, τρεις- πλασμένοι για τον έρωτα.
Τα μαλλιά μας μεγάλωναν μ’ ευθυμία-
στα χέρια μας κύλαγε η ζωή έναν οβολό-
τοξέψαμε μες τ’ άπειρο την απονιά να μην μας δώσει.
Στον ίσκιο ενός μεσημεριού δεντρόφυτης
εξοχής μου διάβασες στην απαλάμη:
«θλίψη, ώ θλίψη, μια Δευτέρα».

Το ζεστό νερό πήρε την φωνή της σάρκας πια της νυσταγμένης,
χαλιναγώγησε επιθυμίες
χιμαιρικές –
βρέθηκες
όπως δεν το περίμενες:
βαριεστημένος από την κούνια σου του σήμερα
πάνω στο μαλακό κρεβάτι
του άγχους του αύριο!

Θλίψη , ώ θλίψη , μια Δευτέρα!




Αυλίδα 26/7/82