ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ

ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ



Έπειτα τι;
Υπήρξαμε μέσα στο μελαγχολικό Σάββατο δυο μικρά
που υπερασπίστηκαν την αθωότητα με τα μεγάλα καστανά τους μάτια.
Διόλου άνεμος για το πρωινό.
Μεγάλο σαν το στήθος γης καλοσυνάτης.
Οι άλλοι εγκλιματίστηκαν εύκολα μες το παιχνίδι
της φθοράς των αισθήσεων
και γρήγορα
βρέθηκαν με την θηλιά της απόγνωσης περασμένη στο λαιμό τους
πάνω στο δέντρο της απάτης και να τους κλωτσάει ο χρόνος.
....Όχι, όχι, δεν ήμουν τρελός.
Νόμισα το βαθύ μένος της κυνηγετικής ψυχής μου σαν εκδήλωση
πένθους για την χηρεία μ’ όλο το βίαιό μου παρελθόν.
Φουρκίστηκα από μανία να διώξω τον πόνο μακριά.
Όταν η ζωή έσφιγγε γύρω μου ένα κλοιό
από απελπισμένους που ζητούσαν βοήθεια
το αίμα μου είπε ακούραστη αγάπη
γι’ αυτούς και τον βίο τους.
Μες τα ποιήματα τα είδα όλα πιο θλιμμένα!




Αυλίδα 14/8/82