102.
Το φως ευκολοδιάβαστη ευθεία-
Πορεία προς τα μπροστά.
Επάνω κι απ’ τις ιαχές του πλήθους των πουλιών
Να ξύνει με το νύχι του το απομείναν μαύρο.
Ουσιαστικό, βαρυσήμαντο,
Που έπεσε από τον σίγουρο ουρανό.
Εξαπλώνεται σαν που θα φέρει την κοσμογονία τώρα.
Με θεούς που δεν καταλαβαίνω ο κακορίζικος
Βρέθηκα μόνος.
Δώστε μου θάρρος πεταλούδας που αψήφησε
Μ’ ελάχιστο κορμί κάθε βαρύτητα!..
Δώστε μου μια θρησκεία που ανθρωπίζει
Το αγρίμι και το εξημερώνει..
Όχι θυσία άλλη- αρκετά δουλέψαν τα θυσιαστήρια..
Ας φέρει η μέρα την συγκομιδή της αθωότητας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου