Μιλώ με ήλιο που περίσσεψε

31.

Μιλώ με ήλιο που περίσσεψε
Ξαφνικά
Μέσα στις τσέπες μου
Και πρέπει κάποτε να τον ξοδέψω.

Ανταλλάσω αυτήν την ταπεινή μου εξαίρεση με τούτον
Τον αυθαίρετο κανόνα:
Να ζεις πιο επικίνδυνα μες την ζωή.

Απ’ όπου με πλησιάζεις ανοίγομαι

Μ’ έναν ρόλο που ερμηνεύεται μόνο με αυταπάρνηση
Και ποίηση πια.

Ζωγραφίζει τρόπους ιδεών
Το μυαλό

Και σαν που ακονίζει τα μαχαίρια του
Πάντα-
Για τον τέλειο φόνο κουράζεται.

Θύμα η ευτυχία.


14.7.2008