59.
Ένα πουλί ζεσταίνει τα φτερά του μες τον καυχησιάρη ήλιο-
ένα φωνήεν γλαυκό που πέφτει απρόσμενα μέσα στην αγκαλιά
της αιώνιας θάλασσας-
ένα παιδί που παίζει με την άμμο..
Πεύκα δακρύζουνε ρετσίνι όπως να πονάνε
και αρμυρίκια που αντιστέκονται κοντά στο άσπρο κύμα..
Στο χάζι εσύ του πόντου που στα χρόνια μέσα απλώνει προσευχές
κάτω από τα φτερουγίσματα των γλάρων..
Στο μάτι μέσα του ήλιου, κάτω απ’ το αλμυρό νερό
που σπέρνει πάνω στα θαλάσσια βράχια του
ανεμώνες κόρες της θάλασσας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου