Σαν να ποδηλατούμε στην αντίπερα όχθη
Της λογικής. Κλειστά τα ερμάρια·
Κρατούν φυλαγμένες τις σκέψεις που γράψαμε.
Κανείς δεν ξέρει ότι κλάψαμε
Δίπλα στο πορτατίφ, όταν η νύχτα δεν μας παρηγόρησε
Ούτε συνέδραμε λιγάκι τα μυαλά μας.
Πεθάναμε ακοίμητοι φρουροί της λύπης μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου