Δεν κάνω δημόσιες σχέσεις. Ζω στην απομονωμένη Αλήθεια μου, στην κοιτίδα των ποιητικών μου ονείρων και από κει παράγω αυτό που λέω “αισθηματικό πολιτισμό”. Να κατέχεις λίγα είναι οδυνηρό- μα και να κατέχεις πολλά είναι αληθινά αφόρητο- αφού αυτό σε κάνει να ξεχνάς να θεραπεύεις την ψυχή σου με τα βότανα της Μουσικής, της Ζωγραφικής, της Τέχνης γενικότερα. Είναι ο κοντινότερος που πιστεύω Θεός: H Tέχνη, η έξαψη του νου, η φαντασία που δεν χωρά πουθενά, που γκρεμίζει και συνεχώς επινοεί κάτι που διαστέλλεται και δεν είναι Σύμπαν μα ξεπερνά και δεν την περιορίζει κανένα σύμπαν…

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου