Αυτό: το να έχω κι εγώ χρόνο για τον εαυτό μου, να μπορώ να δω φίλους, να πιώ ένα καφέ, να συζητήσω μαζί τους, να μην μένω 5 μήνες τον χρόνο στα ξενοδοχεία, να έχω το δικαίωμά να μην δουλεύω τα 45 σαββατοκύριακα τον χρόνο, να μπορώ να μην δουλέψω την Πρωτομαγιά, - όσο κι αν ακούγεται απίστευτο αυτό-, το να ζω φυσιολογικά, μάλλον θα είναι εφικτό τώρα. Χαίρομαι λέει!!!!;;;; Πολύ λέμε!
Δεν το πιστεύω ακόμα σχεδόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου