Το γεγονός της αθωότητας…

Η νύχτα αναβοσβήνει τα άστρα της

Έντιμος είναι ο έρωτας και μας πολιορκεί

Στήθος με στήθος ανασαίνουμε ο χρόνος είναι φυγάς

Μεταμορφώνεται και εξαφανίζεται πίσω από προφάσεις.

Ρολόγια που μετρούν την απουσία

Ρολόγια οκνά τροφοδοτούν μια φιλολογία του Τίποτα

Χτίζω σε ζοφερά χαλάσματα

Ερεθίζω τις λέξεις.

Βραδιάζει και θρησκεύω πίσω από αραχνιασμένες μονοκατοικίες

Δεν αποκαρδιώνομαι πρέπει να επιμείνω

Σ’ αυτό το ‘’κάτι’’ που με κάνει αθώο

Αθωότερο από πέτρα αθωότερο από φωτιά

Να μπλοφάρω συρρικνώνοντας την πιο απίθανη έκπληξη…