Με
σφάζει η γλυκιά μου αρρώστια, με σκάβει
στα
εσώτερα.
Και
ενώ τα πρωινά είμαι λέων ακάματος, τα
απογεύματα
Ζω
την αλληγορία των ληγμένων
θαυμάτων.
Όμως…
(
Πάει να πει: μάλλον να μην πιστεύεις τίποτα!)
Είναι
θρησκεία ξεθυμασμένη το γραφτό. Πάω…
Πιο
ιδιώτης που δεν γίνεται
το
λοιπόν.
Και
βρέχει τώρα έξω,
η
προσευχή μου απευθύνεται
σε
έναν απρόσεκτο μάγο
που
έκανε τον κόσμο όλον μαντάρα…
Έργο του Νταλί..
Με
ΑπάντησηΔιαγραφήσφάζει η γλυκιά μου αρρώστια, με σκάβει
στα
εσώτερα. ... ΣΠ
...ξέρω ότι είσαι ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΟΣ
με την Ποίηση. Είναι ο δεύτερος εαυτός σου! Το ξέρει και το ταίρι σου... (κάποτε μου "παραπονέθηκε..." γι' αυτό...)
Όπως κι ο Δημήτρης με τα λουλούδια: -Αγαπούσα τα λουλούδια, είχα κι ένα κηπάκι... στο σπίτι, στον Πειραιά... Μα μαζί σου, τα "σιχάθηκα", μου στερούν την παρουσία σου ...
Μα εγώ, -έλεγε η μάνα μου, 8 μηνών περπάτησα για να κόψω ένα λουλούδι...
Σε φιλώ.
Μείνε όπως είσαι.
Πάντα φιλοσοφημένος, πάντα ταξιδιώτης στο άπειρο,
πάντα δρομέας
για την αστραπή!!!
Αστοριανή, ΝΥ ( Λ.Ι.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω πού το πας· εμείς σε θέλουμε εδώ: ένα λουλούδι να μας μιλά για τα λουλούδια· σε έχουμε ανάγκη, θέλουμε τον μοσχοβολιστό λόγο σου· α ναι, το γλυκό δηλητήριό μου δεν είναι η Ποίηση, είναι το ζάχαρο που με σκοτώνει, λίγο λίγο, δυστυχώς. Τα φιλιά μου. Να λοιπόν η αχίλλειος φτέρνα μου…