Από το στήθος μου, ηχείο ευφάνταστο, ξεπηδά καλοκαίρι θεοτικό·
Μια μαγγανεία θαλάσσης χτυπά την πόρτα
Του νου μου και κάθιδρος βγαίνω
Στο άσπρο πλατύσκαλο του γιαλού.
Με μισούν οι μικρότητες· παραμένω
Στον ομφαλό της ακρογιαλιάς
Γυμνοπόδης.
Βάζω αυτί στο κοχύλι· ακούω
τον φλοίσβο,
Η ζωή παίζει ζάρια μαζί μου,
Ανήκω στην ώρα
Του μεσημεριού
που αυτοαναφλέγεται…
Η ζωή παίζει ζάρια μαζί μου, S.P.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρκεί που
με θεόσταλτη δύναμη,
μέχρι τώρα κερδίζεις!
Σε/σας Φιλώ
Αστοριανή
ΝΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάνω κερδίζω: ένα αδιάκοπο αλισβερίσι. Καταλήγω πάντα σε μια παράξενη συνδιαλλαγή:
Με τον Χρόνο, με τον εαυτό μου, με τους γύρω μου, με το Τίποτα. Κι εκεί μένω.. Γράφοντας ποιήματα και ποιήματα.. σε φιλώ!