Ληστεύοντας την αυγή οι ώρες περνούν αφήνοντας
το καθαρό ίζημά τους πάνω στην κουρασμένη ψυχή σου.
Διαρκεί όσο ένας αιώνας αυτό το σύμπλεγμα που σε περιέχει και το απαρτίζει
Το πάθος και ο πόθος σου, διαρκεί όσο ένας αιώνας.
Τις άλλες μέρες είσαι μια μπαλαρίνα των ανέμων
Που φλυαρεί μες τα υποδεκάμετρα της σιωπής.
Παράξενο! Δεν είσαι τίποτα άλλο από μια ‘’εντύπωση’’ φαντασμαγορική που εκποιεί
των ερώτων της τα αγγελτήρια. Και
Μειδιάς πίσω από ενός ποιήματος την σμίλη, γράφοντας
Το κορμί στις ατημέλητες φωτοσκιάσεις του παρόντος…

Σε έναν στίχο θα πεθάνω, ... Σ Π
ΑπάντησηΔιαγραφή...
χέρι-χέρι...
Η φωνή της απομόνωσις.
Λιγόλογη και ουσιαστική!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταθέτω τον σεβασμό μου!
φιλιά!