Μανιφέστο…

Επινοούμε ολοένα μια ‘’δικαιολογία’’.

Ουδέν από ουδέν και πέφτουμε σαν τσακισμένοι μες τα ωροσκόπια·

η έκφρασή μας λεκτικά εκπεφρασμένη

από σύμφωνα και φωνηέντων σίγουρες αιχμές·

ποιός πίστεψε επαναστάσεις και ποιός

Κατέληξε στην σιγουριά του μικροαστικού παραμυθιού του!

Λέω.

Και λέω.

Και λέω…

Όλοι οι θόρυβοί μου είναι αθόρυβοι!

Κοίτα παραδοξότητες!

Το αίμα μου πονάει και με συλλαβίζει από κει που είμαι αθώος κι ένοχος πάντα για ‘’κάτι’’…