12 Απριλίου 2022

Το έπος του ντουνιά…


Χορεύει μία μπαλαρίνα πάνω στην λύπη του αιώνα·
Δεν νύχτωσε και δεν ξημέρωσε ποτέ·
Ακούστηκε ζωή μα ήταν ολόγυρα απλωμένος θάνατος·
Η αισιοδοξία αυτοκτόνησε.
Περίπου περισπάται ο βιοπορισμός·
Εξαρτόμαστε από ανάγκες και πόνο·
Κάπου υπήρξαμε και δεν αφήσαμε καθόλου ίχνος·
Κάποτε θα μας μνημονεύσει μια μακάβρια Ιστορία.
Υπολογίζουμε κέρδος ψυχής μα μόνο μια ζημιά συμβαίνει·
Κοίτα να δεις που λίγοι θα μας υπερασπιστούνε·
Με αυταπάτες τι θρησκεία να οργανώσεις;
Εκλιπαρούμε για ένα έλεος θανάτου…
Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο και εσωτερικός χώρος

2 σχόλια:

  1. ...πόση αλήθεια
    και πόση θλίψη!

    Υγ.
    Η "αστοριανή"
    συμπλήρωσε αναμνήσεις.

    Σας "μακρυνο-ασπάζομαι"

    ΑπάντησηΔιαγραφή


  2. Δεν μου τα είχες ξαναπεί αυτά. Βασανισμός. Δύσκολα, πέτρινα χρόνια. Πώς να σβηστούνε από την μνήμη ενός παιδιού. Τα φορτία σου είναι μυθικά. Αδερφή μου άντεξες τόσα-γι αυτό είναι κοφτερό το μυαλό σου. έχεις ευλογίες σπουδαίες. Μην το ξεχνάς…

    ΑπάντησηΔιαγραφή