Έτσι όπως εξουθενώνονται οι φωνούλες των πουλιών

 Έτσι όπως εξουθενώνονται οι φωνούλες των πουλιών, το βράδυ πέφτει ασχημάτιστο και ερεβώδες. Το ακούω που τρίζει και πλακώνει την πεδιάδα του ύπνου. Κάπου θα έσφαλλα κάποια στιγμή κι εγώ και ράγισε το σύμπαν μου. Μετανιώνω ανθισμένα και ζητώ να μου παρασταθούνε οι αρμονίες των ρόδων. Καμία ύλη δεν υπήρξε η ύλη μου. Το όνειρο εκδήλωσε τις αυταπάτες. Ήδη αργά να κάνω πίσω, έπιασα μολύβι και χαρτί. Τι ποίημα είπα που με είπε και όποιος κατάλαβε κατάλαβε; Στόχευσα μακριά. Μηδέν κατέφαγε όλα τα νούμερα και γύρισαν ανάποδα οι αριθμοί. Στίχο τον στίχο αυτή η κλίμακα με πήγε στα ωραία λημέρια του ουρανού. Σιώπησα και η ψυχή μου ακραία φωταγωγήθηκε. Ένα λημέρι όμορφο το Ποίημα!