γύρω μου όλες οι ματαιότητες- συντονισμένες· απηχούν ρεύματα μιας ουσίας εξασθενημένης που γεννά μελαγχολίες και λύπη· κάπου με τολμηρή καρδιά πάω· η Αθήνα πασπαλίζεται με γύρη ερωτική και κανακεύει το ζεστό φθινόπωρο. μιλώ άρα υπάρχω! και λιώνω την έχιδνα που με απειλεί, την φονική έχιδνα της απογοήτευσης. θα νικήσουμε πάλι!

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου