Να η συνέχεια!...

Θα ξεδιψάσω κλείνοντας την βροχή στα σωθικά μου, ο αέρας
Πολύ με παίδεψε, αφήνω το κρύο να με σκληρύνει και φεύγω
Προς τα εκεί που το μεσημέρι κρατά ένα κάτοπτρο
Και καθρεφτίζει την υποψία μου μες την καχυποψία.

Μια καρδερίνα που τιτίβισε μες τον βοριά, μια λέξη
που αψιμάχησε με τον δαίμονα- κι όλος ο κόσμος είναι όπως φανταζόμουνα: καρφιτσωμένος
Μέσα στην παλάμη μου
Που πήρε την σκυτάλη του θεού.

5/2/2019