Είπα λέω

 

Είπα λέω- η μελαγχολία κεντά τα ρήματα της θλίψης 

Βουίζει ο ουρανός αδέκαστα φωνήεντα μελωδούν με θάρρος

Πάνω απ’ τα φυτά ο αέρας τσιρίζει ανάμεσα απ’ τις στέγες

Το εγώ μου τρυπά τα βουνά ανοίγει ορύγματα

Ατιθάσευτο-

Η μέρα αξίζει όλα τα χρυσάφια οι άγγελοι κατέβηκαν στα χαμηλά ακούς την γλυκιά τους φλογέρα

Ενώ το σκηνικό επαναλαμβάνεται ύστερα

Στους ιδεατούς ουρανούς..