Ανατέλλεις προσδόκιμη

Ανατέλλεις προσδόκιμη και το φως
λούζει τα λυμένα μαλλιά σου-

Θριαμβική ηλιαχτίδα
κεντά των χρωμάτων τον καμβά και πάλλει 
τις χορδές τις ευδίας·

Στεγνά φυλλώματα τρίζουν κάτω από τον φλογοβόλο Ιούλιο·

Ο ευκάλυπτος μαδά την θλίψη του και σέρνει μια μελαγχολία δεκαπεντασύλλαβη πάνω στα λερά πεζοδρόμια·

Σ’ αποστηθίζω-

Όπως εισχωρείς στων κυττάρων μου την ουσία, ερωτική
κι απόμακρη,
χορεύτρια
μπερδεμένων ανέμων…