Η ευσέβεια των χειμωνιάτικων ηλιαχτίδων χτίζει καθεδρικές προσευχές

Η ευσέβεια των χειμωνιάτικων ηλιαχτίδων

χτίζει καθεδρικές προσευχές

στο κυριακάτικο πρωί.

Ο αέρας χορεύει  στο ταψί της υγρασίας.

Οι στίχοι έχουν μια αθωότητα παιδική.

Έχω ευθύνη να σου αναθέσω το μέλος που σοκάρει την τραγωδία ολόκληρη.

Πλησιάζουμε για το μεγάλο μπαμ των συνειδήσεων.

Ο άνθρωπος φθίνει μέσα του της Δημιουργίας το φως.

Πού θα πάμε άραγε όταν τελειώσει αυτή η Βίβλος των θαυμάτων;

Πόσο θα αντέξουμε εξανδραποδισμό;

Συνθέτω αγρύπνιες που μόνο εσύ καμάρι μου κατανοείς.

Είμαστε ερωτευμένοι με το ίδιο φεγγάρι..