Πλοιάριο…

Πέλμα του ουρανού πάνω στην νυχτωμένη θάλασσα,
Κι ένα ιστιοφόρο που αγαπά να πλέει μες το φως
Της ελπίδας-
Σκαρφαλώνει τις μυστικές κλίμακες της σιωπής
Σκίζει η πλώρη του τις χαρτονένιες όψεις των κυμάτων-
Φτάνει στα σύνορα της χαοτικής θεωρίας
Καμία ποίηση δεν το φιλοξενεί
Πλέει και πλέει, μαραμένο σαν ένα λουλούδι που έμεινε απότιστο
Στον κήπο του ζοφερού πουθενά..