Μην χάσεις από πουθενά το μυστήριο
Όπως η εποχή το φέρνει και των αρχαίων
Τελετουργιών διαλευκαίνεται το αληθές περιεχόμενο- ήλιος
Είναι η σκέψη και επάνω στο ασβεστολιθικό απομεινάρι
Λαλεί το πουλί, κερδίζει δικά του τα σύμβολα,
Και η ύλη ποτέ δεν πεθαίνει.
Θρυμματισμένε καθρέφτη,
βρες μου εκ νέου το είδωλο, ανασκεύασε
Την θεωρία, την μέρα, τον τόπο,
Μοίρασε τους κλήρους- η Τύχη παίζει τα παιχνίδια της
Και όταν την καλώ να μου είναι φίλια
Μηδέν το επιθυμητό αποτέλεσμα..
Θρυμματισμένε καθρέφτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήβρες μου εκ νέου το είδωλο, ...ΣΠ
Στρατή μου!
...κι έφαγα ένα πέσιμο... αριστερό πλοζόν (;;;;;;;;) το λέγαμε;;; Γόνατο, ώμος, πρόσωπο, (ναι, εκεί, το πονεμένο των ...εποχών...)..πήγαινα γεμιστά στον Ιταλό τον γείτονά μας... και ούτε ξέρω ΠΩ~#Σ!!!!!!!!!!!!!!!!
Ο πάγος, το τάιλενόλ και το ¨ασπερκριμ έκαναν προσωρινή ανακούφιση... όμως το πρόσωπο μέχρι τα μισά χείλη... πονάει!!!!!!!!
Γιατί τα γράφω;;;
δεν είμαστε άτρωτοι.
Από τη μια στιγμή στην άλλη, μια κι έξω!!!!!!
Οι κακίες του κόσμου μένουν...
Σας αγαπώ!
Αν η Μαριάνθη το πιστεύει, ας κάνει μια σκέψη από καρδιάς...
11.29,
εκεί,...καλημέρα!
Υιώτα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι γρήγορα να είσαι καλά.
Η καλή καρδιά μας βάζει σε μπελάδες τελικά.
Σκέψεις καλές έχεις κι από τους δυο μας να γίνουν όλα καλύτερα..
Φιλιά..