Διαλέγω την ποίηση!

Νυχτωμένη συμπρωτεύουσα.

Κάνει κρύο. Μοναστηρίου που σφύζει.

Κρατώ τις μνήμες απ' τα χαλινάρια σαν να θέλω

να μην πάνε πουθενά.

Ταίριαξα τόσα ξύλα που η ζωή μου αποψιλώθηκε.

Διαλέγω ένα μελάνι που η ειλικρίνειά του ξεπερνά

την καθημερινότητα

και με ξεκουράζει

από τα δηλητήρια που μέσα τους ζω.

Διαλέγω την ποίηση!

Την ώρα που η κοινωνία μπουμπουνίζει σαν μια γκαστρωμένη θύελλα

που θα μας φέρει αλλόκοτες εκπλήξεις..