18 Φεβρουαρίου 2015

Παραπονιάρικο…



Στέλνει σινιάλο ο καιρός και έλα να τα βρούμε
Ο πόνος είναι θάνατος κι η μοναξιά μαχαίρι
Κουράστηκα να περπατώ, δεν ξέρω πού πηγαίνω
Οι αγάπες με πυρπόλησαν και μένω πικραμένος

Αγάπαμε Κυρά εσύ, φέρε με στα καλά μου
Ένα φιλί σου ζήτησα που είναι ο κόσμος όλος
Κυρά μην το τσιγκουνευτείς, δώστο και ξαναδώστο
Και να σου δίνει η ζωή, απ' όλα όσα θέλεις..


2 σχόλια:

  1. ...κρητικάτσι έγινες, μωρέ παιδί μου;;;

    Χαριτωμένο,

    Καλημερούδια σας,

    Υιώτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή


  2. Ε, απλά είπα να στιχουργήσω σύμφωνα με την παρόρμηση της στιγμής..
    Για κρητικό σου έκανε; Δεν ξέρω..
    Ίσως ο μέσα μου ρυθμός..
    Εδώ βράδυ είναι τώρα που σου γράφω..
    Τα φιλιά μου…
    (δεν ξεχνώ: θα σου γράψω στο μέιλ σύντομα..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή