Ολίγης της φουρτούνας μου…

Σε ποιόν ύπνο βυθίστηκες;

Η νύχτα σπέρνει άστρα

Στις παρυφές του ουρανού..

*

Σκάλωσε η φωνή μου επάνω στον ευκάλυπτο:

Σαν χαρταετός που γκρέμισε την παρδαλή ουρά του

Στην άβυσσο..

*

Τίποτα δεν φτάνει ως εδώ. Γίνε ο νόμος

Που επιστρέφει την Αλήθεια στα νοικοκυριά

Της αστραπής..

*

Είσαι μακρινή και σε φτάνω

Μόνο με το τραγούδι μου, πίσω από μια οθόνη

Που εγκλωβίζει όλη την προσοχή που θέλει η φιλία…

*

Καταλαβαίνω και τα πιο μικρά. Εκείνα

Που εκπωματίζουν το ακριβό κρασί

Των συγκινήσεων..

*

Το μολύβι μου- ο έρωτάς μου.

Στην γραφή και στην ανάγνωση, πάνω σε ένα στιγμιότυπο που, εγώ πονάω

Κι εσύ δεν είσαι πουθενά εκεί που το φιλί κόβει τον γόρδιο..