Κρίνοντας…

Για να με δουν να χαμογελώ

Ελκύουν τιτιβίσματα οι κλώνοι των δέντρων

Το πουλί οξύνεται    και πετά μορφάζοντας ευτυχισμένο·

Θέτω τα επιχειρήματά μου επί της τραπέζης·

Ο νους μου αναζητά παράλληλα σύμπαντα·

Το αόρατο "κάτι" αφήνει μια essence σθένους στα άγρια ρουθούνια μου·

Έχω μοιραστεί σε χαρές και σε θλιμμένες ώρες μοναξιάς μου·

Ποία μουσική είναι η τροφός μου όταν ο χρόνος με εκπλήσσει καταργώντας τα φρένα του;

Είμαι ο μαθητής που θέλει η ζωή αλλά είμαι κι ο δάσκαλος που τεκμηρίωσε σ' ένα λευκό χαρτί  τον τζόγο και την πεμπτουσία μίας λέξης..