Των ημερών ο σφυγμός..

Για κανέναν φανατισμό δεν δίνω πεντάρα.

Τρύπιο είναι το καθεστώς, αγαπά των λίγων τις τσέπες.

Απανθρωπίστηκε η τάξη- όλα δίνουν θλιβερή περιπέτεια.

Του φτωχού φτωχότερου αδειάζει το πιάτο, ζαλισμένες

οι μέρες παραπατούν γύρω απ' την κάλπη την κάλπικη.

Η γραμματέας Ιστορία γελά.

Φτύνει -σαν από φρούτο το κουκούτσι του- την αισιοδοξία.

Όλες οι προοπτικές ξανά μηδενισμένες.

Μπλόκο γύρω από μια ανάλλαχτη αλλαγή.

Και η τραγωδία κωμωδία και ξανά συνεχίζεται..