Νεράιδα…

Ελθέ σαν δυνατή βροχή, ελθέ..

Και άφησε την ονομαστική τιμή σου να μανιάζει

επάνω στα υψώματα

που τα σκεπάζει

ωραία το φεγγάρι-

Το ασήμι του

γανώνει των πεύκων τις βελόνες·

μια τάξη εντόμων τρίζει μες

τον αέρα τα δόντια της-

σάλος άξεστων ήχων-

το κρύο περονιάζει το σώμα σου

μικρή νεράιδα που αφέθηκες να ζεις

μέσα στα παραμύθια που γραφτήκανε

για να ανήκουν σε σένα..