Το γαλάζιο…

Ένα αμφίβολο κάτι που τραμπαλίζεται κάτω από την ζέστα που δεν λέει να πάψει.

Ο Σεπτέμβριος, η λιακάδα, το μεσημέρι.

Πράγματα που χάνουν το ειδικό τους βάρος πριν μεταγλωττιστούν στην καθομιλουμένη των πουλιών.

Σαν ψαλμωδία ο αέρας. Βουίζει κάτι λίγες στιγμές κάτω από τις φιστικιές.

Η σκέψη μου εξαερώνεται και γράφει ατασθαλίες κάτω από το γαλάζιο που λειτουργεί σαν ένας ιδανικός δυναμίτης.