Η οθόνη…

Βγήκα απ’ το ενύπνιο

κι όσο να πεις

μου αφιερώθηκε μία σιωπή της μεστής νύχτας.

Αποφασισμένος για όλα μου. Τα άστρα κρατώ

όπως να σπάει η ρίγανη μέσα στα δόντια μου

και να μοσχομυρίζει ο ουρανίσκος.

Μαχαίρι κοφτερό κι απόψε το φεγγάρι

ζει για να πλάθει τον άνεμο.

Η μνήμη μου δεν με απατά: ζητώ άλικα τριαντάφυλλα

όπως την μέρα

που έφυγες και ένας θάνατος

σώπασε όλες τις λέξεις που μπορούσα.

Το βιβλίο μου κρατά συντροφιά-

Ποίηση πάντα προ των πυλών·

κερδίζεται στην μοναξιά το αρχαίο σκαρί

που πλέει στα νερά της αισιοδοξίας.

Στην οθόνη η ταξιαρχία των εικόνων με πάει

μακρύτερα από μιας φαντασίας την διάψευση..