Η ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΜΟΥ

Στάξανε οι ώρες την αγρύπνια μου κι εσύ δεν ήρθες
Ούτε για να μιλήσεις άνεμο, ούτε για ν’ απαγγείλεις ποίημα-
Μονάχα ανέβηκες στον λόφο τον αντικρινό
Πέρασες μέσα απ’ την ολομόναχη πορτάρα
Κι έφερες έναν Νάξου
Σκοπό να προκαλέσει μίσος στα πελάγη.
Κάτι αινίγματος της ζέστας δευτερόλεπτα που ήρθανε
Ν’ αγγίξουν ουρανό λιγάκι
Να ξύσουνε την κεφαλή της μοναξιάς από την απορία-
Έφυγαν
Χάθηκαν-
Τα είδες;
Μόνο μια Παναγία γόησσα χελιδονιών
Κράτησε μες την αγκαλιά της ποίημα
Κι όλες θρηνήσανε οι νεότητες,
Ανοίξαν ροδοπέταλων διαλόγους 
Κι από μακριά του ακατόρθωτου ακόμη
Θριάμβευσε η σιγουριά η ευτυχία να γίνει…



26.7.2007