Σε όλες σου τις λευκότητες είμαι προσφυγάκι που κλαίει-

Το φόρεμά σου τσαλακωμένη είδηση που προδίδει την φτώχεια απ’ όποια πλευρά-

Και στα μάτια σου ένας θλιμμένος κόσμος που καταποντίζεται σε λίμνες γαλανές

και αφήνει στην ατάραχη επιφάνεια φυσαλίδες του μοναχικού σου ονείρου-

Σε όλες σου τις λευκότητες είμαι προσφυγάκι που κλαίει-

Ντυμένος σώμα που καταδεικνύει τις αμφιβολίες μου

για όλα-

Στον φώσφορο των αετίσιων σου ματιών ο θεός αποτύπωσε τον οργασμό της οικουμένης-

Όταν έρθει το μεσημέρι ο άνεμος κρούει το απαλό βιολί των αναμνήσεων

και οι γέφυρες των ουρανών ταρακουνιούνται φοβίζοντας

τον οδοιπόρο της βροχής-

Το αττικό φωνήεν βεβαιώνει την αρχαιότροπη τσίφτικη άμυνά σου-

Είσαι η θηλυκή απλότητα που στο ταμπούρλο του πόθου μου αφήνεις νιόκοπες επιθυμίες να χρωματίσουν στο σώμα μου την ένταση των στιγμών..