Ζουν για να μας νανουρίζουνε τα παραμύθια
Εξάπτουν την φαντασία μας, περνούν στο μυαλό
Σαν υποβολή μιας όμορφης κατάληξης της
πραγματικότητας.
Όταν η ζωή συμβαίνει όμως, όλα είναι αλλιώς.
Όλα είναι βραχνάς, ποζάρουν οι λεπτομέρειες
της καθημερινότητας
Αφήνοντας έκθετο τον ποιητή τους-
Υπάρχει τελικά ακόμα οδύσσεια..
Και το καθεστώς βρυχάται
Σαν λέοντας πεινασμένος
Και η Δευτέρα
είναι κι όμως, μια απουσία
Χωρίς θρησκευτικότητες
Τεθλασμένη
Που πέφτει στις σελίδες μου
Καταραμένα.
Ο θυμός είναι ένα λάβαρο που διαπραγματεύεται με
το λάθος
Οι μάζες πια δεν έχουν θυμό
Οι μάζες δεν κάνουν πια λάθος
Να που μας οδήγησε η εξέλιξη:
οι μάζες να μην κάνουνε λάθος
Να περιμένουν καρτερικά σαν πρόβατα την σφαγή
Και στο μαντρί δίπλα στο ματωμένο μαχαίρι
να παίζει την φλογέρα του ο άπονος τσομπάνος..
un voraz reclamo al destino que todos vamos, llevados por la inercia macabra de nuestro tiempo. Es abrumador conectarse con ello.
ΑπάντησηΔιαγραφήUn abrazo amigo, desde Chile.
Paty Carvajal
ΑπάντησηΔιαγραφήse encuentran Corazones.
Amor y besos de Grecia!