Δρασκελώ την στιγμή

Σφίξεις κρυφές και το κορμί ζωντανός θρύλος

Ξέχειλο από πόθο και ζωή.

Έφυγε η μελαγχολία, τώρα βγήκε ένας ήλιος

Και δέθηκε σαν κόμπος στον ωραίο ουρανό.

Μια κυρία κρατά τα ψώνια της και μιλά στο τηλέφωνο·

Ένα παιδί κάνει ποδήλατο· ο περιπτεράς

ξαναφτιάχνει λιγάκι τις αναρτημένες εφημερίδες. Ο χρόνος

κι η ώρα περνά

Αφήνοντας μια σκόνη ταριχευτική επάνω σε όλα.

Δυο νεαροί πειράζουν την ξανθιά που κάθισε για λίγο στο παγκάκι.

Εκείνη αδιαφορεί. Καπνίζει. Τα λιγούστρα μπλέκονται με το δεντρολίβανο και χτυπούν κρόταλα πάνω στα καγκελάκια του κήπου.

Δρασκελώ την στιγμή και η Πέμπτη είναι μια ψυχρολουσία που τονίζει την σάρκα από κορυφή ως τα νύχια..