Αγρυπνώ και πέρασα χώρες ερώτων

Αγρυπνώ και πέρασα
χώρες ερώτων, ήρθα

στο μακρινό Πουθενά

που με γαλούχησε

με μουσικές φλογέρας.

Λιγάκι ακόμη να τελειώσει η νύχτα και η σκιά της

να δεχτεί
το κουρασμένο σαρκίο μου

μην πληρώσει

με της μελαγχολίας οβολό

θάρρη που έχει.

Δεν έγινα σκοτεινός από θέληση- έγινα

κάποιος που αναγνωρίζει
πως έσφαλλε

και σφάλλει

κυνηγώντας
να μην του λείπουνε

η σκέψη

και η φωνή.

Στις τέσσερις παρά, από τα πλήκτρα μου

γεννιούνται οι αμφισημίες-

διφορούμενα γίνονται όλα.

Απλά χαίρομαι αυτήν την γιορτή του Τίποτα

που σκλαβώνει

κι όμως

ελεύθερος

μιλώ

και όνειρα,

συντόμου διαρκείας,

αδιάκοπα κάνω..