οι άνθρωποι αγαπούν τα πάθη

Ύλη ανέμου που πονά, μετέωρη ύλη

γυρίζει μες τα μέρη του Νοτιά και

μες την αγκαλιά της πρωτεύουσας.

Η νύχτα φέρνει τον γαλάζιο ουρανό της

χαμηλά

να καλύψει τον χαρακτήρα της γης.

Κοσμούν επιφωνήματα των πουλιών

το φως

σαν έρθει το πρωί

μουσικές τρυφερές αφήνουν

την δημιουργία καθαρά να επιτύχει

στους ιερούς σκοπούς της

ο ποιητής

πάλι ποιητής θα είναι

ο Θεός

πάλι Θεός

οι άνθρωποι

αγαπούν τα πάθη και εγώ

αγαπώ να μονάζω κοντά σου

κατατροπώνοντας

τις κακεντρέχειες..