ω μαργαριταρένια μου, εσύ

Από το τίποτα ξεκίνησα και στο τίποτα καταλήγω-

Απλά το ξέρω περίτρανα

                                          Οι σημαίες μου

Ξεσκίστηκαν και αναζητώ νέες ιδέες

Στην κοσμοθεωρία μου για να παρασταθούνε.

Απογοητευμένος από το σκέλεθρο άνθρωπος

Και πιο αναχωρητής από ποτέ μου

Εγώ ο μονήρης και ο τραχύς

Κατευνάζω της μοναξιάς μου την θύελλα

Και σε μια σκήτη λουλουδιού καταφεύγω.

Κι εσύ που με διαβάζεις μια απ’ την καλή και μια

Απ’ την ανάποδη, ω μαργαριταρένια μου, εσύ

Σκουντάς το δέντρο τ’ ουρανού και οι καρποί του πέφτουν μες την νύχτα

Φωτίζοντας την με των αστεριών τον άπεφθο εγωισμό..