Νέτο σκέτο

Σκέφτηκε να μιλήσει και, πριν κάτι να πει,

ο ορίζοντας ράγισε σαν πορφυρό ρόδο που κλονίζει ο αέρας.

Η κλίνη του μετεωρίστηκε κι ανέμιζαν λευκά σεντόνια μες το μούχρωμα και στην πνοή της μέρας που εχάθη᾿.

Γελούσε στην αυλή ο μενεξές.

Στο σύρμα απλωμένα τα ασπρόρουχα..

Νέτο σκέτο φαινόταν το ελεητικό φεγγάρι.

Κάπου εκεί φιλήθηκαν οι δυο ερωτευμένοι και από την ιστορία του πράγματος καταλάβαινες τα ωραία μετά..

Τσάκισα ένα κλωνί βασιλικό και το έφερα στα διψασμένα ρουθούνια..

                                                      8. 10.2013