Πιάσε με απ’ το χέρι και σφεντόνισε με μες την άβυσσο που κυρίευσες…

                                                               Στην Ελιά που ξέρω ότι θα της αρέσει!

Της ράβδου που άνθισε τραγουδιστά σαν πήγες κάπου κοντά της,

μελαχρινή μου. Του καημού…

Πόσες φορές να το πω,
η πλημμυρίδα σου κάνει τα πάντα γύρω μου κωφάλαλα.

Σκαρφαλώνω στην τύχη που δεν πίστεψα και ζω
την μουσική σου σαν αλγεβρικό φουσάτο που με κατακυριεύει.
Αχ…

Πιάσε με απ’ το χέρι και σφεντόνισε με
μες την άβυσσο που κυρίευσες…