Θάλασσα πανταχού ελευθερία

Ευρυγώνιο δεσποτικό μάτι Χάλκινα βράχια, σμυριγδένια Στραφταλίζει αντένες το νερό Θάλασσα πανταχού ελευθερία σκήνωσον εν ημίν Με τα ωραία λεία βότσαλά σου- θάλασσα Περιρέουσα την επική γαλήνη του καλοκαιριού. Κορμιά κάτω απ’ τον ήλιο, ερωτεύσιμα Δεχόμενα του πόθου την αρμύρα Κορμιά διάφανα ως το κόκαλο Χλιμιντρούν του έρωτα αναστατωμένα. Στον βυθό η άμμος χρυσίζει Φύκια σεμνά λυγιόνται και κουνιόνται Το αλάτι σπίθες βγάζει πάνω στην κορφή. Περνά το ωτομοτρις του ήλιου Σφυρίζουνε οι ρόδες του Θέλει η κνήμη θέλει ο μηρός Ν’ αναστατώσει τον οντά της οικουμένης..